Dbamy o dom – wybieramy tynk na elewację

Starannie wykonana elewacja świadczy o jakości budynku i wyróżnia go na tle sąsiednich budynków. Dobierając tynk przystosowany do warunków użytkowania budynku, systemu ocieplenia, jak i do warunków pogodowych, pomożemy ścianom utrzymać nienaganny stan. Jaki rodzaj tynku będzie najlepszy dla naszej inwestycji?

Dobry tynk przesądza o wytrzymałości pokrywanej ściany. Jeden rodzaj tynku sprawi, że ściana posłuży właścicielom na lata, a przy innym elewacja będzie potrzebowała renowacji miesiące po nałożeniu. Dlaczego tak jest? Po pierwsze, liczy się staranna praca ekipy wykonawczej, począwszy od wyboru produktu, poprzez jego przygotowanie, aż do poprawnego pokrycia ścian. A po drugie, tynk ma optymalną odporność wtedy, gdy zostanie dobrany do rodzaju budynku i warunków jego użytkowania.

Przy wyborze tynków sugerujemy się więc funkcjami, jakie mają spełniać – liczy się przystosowanie do podłoża i warstwy ocieplenia, paroprzepuszczalność, ochrona przed wilgocią (właściwości hydrofobowe), brudem, nalotami bakteryjnymi, jak i przystosowanie do farby wykończeniowej. Przykładowo dom jednorodzinny blisko źródła wody lub na terenie deszczowym będzie wymagał tynku odpornego na stale podwyższoną wilgotność lub nawet czasowe zalanie. Natomiast przy elewacji mieszkań blisko ulicy bierzemy pod uwagę, że może zostać zabrudzona opryskami z pobocza.

Tynki grubowarstwowe i ich zastosowanie

Tynki grubowarstwowe i cienkowarstwowe to dwie główne kategorie dostępnych produktów, jeśli weźmiemy pod uwagę ich zastosowanie. Grubowarstwowe były stosowane w starej szkole budownictwa do bezpośredniego pokrycia ścian z materiałów murowanych lub ceramiki poryzowanej warstwą od 15 mm do 20 mm grubości – sprawdzają się najlepiej na ścianach jedno- i trójwarstwowych. Korzystając z nich stosujemy aż trzy warstwy kryjące: obrzutki z zaprawy cementowej połączonej z wapniem, narzutu z zaprawy cementowo-wapiennej i gładzi. Na ostatnią warstwę często nakładany jest tynk cienkowarstwowy jako końcowa ozdoba elewacji, na przykład kiedy gładź zostanie pokryta tynkiem fakturowanym na baranka lub grzebień.

Z czasem tynki grubowarstwowe stały się niepraktyczne, ponieważ wymagają dużych nakładów finansowych i doświadczonej ekipy, która poradzi sobie z ich montażem, dlatego obecnie korzysta się z produktów cienkowarstwowych.

Tynki cienkowarstwowe – większy wybór i więcej funkcji

Obecnie do pokrywania ścian jednowarstwowych lub dwuwarstwowych z termoizolacją (także w systemie ETICS¹) stosuje się tynki cienkowarstwowe o grubości 1 mm do 3 mm z całej gamy dostępnych produktów.

– Tynki cienkowarstwowe dzielimy według rodzaju mieszanki dodanej w produkcji, która nadaje im odpowiednie właściwości – lepszą przyczepność, czy też częściową wodoodporność, dzięki czemu możemy je myć. Pamiętamy przy tym, że do ścian ocieplonych wełną wybiera się wyłącznie tynki o dużej paroprzepuszczalności – wyjaśnia Technolog Radosław Marciniec z firmy Arsanit, producenta chemii budowlanej.

Tabela 1: Podział tynków cienkowarstwowych według ich właściwości (materiał Arsanit).

Pośród tynków tej kategorii (cienkowarstwowych) na rynku są dostępne:

1. Tynki mineralne

Najtańszy dostępny materiał przystosowany do fakturowania podłoży mineralnych (beton; gips; płyty gipsowo-kartonowe). Chociaż mają małą elastyczność i ograniczoną paletę kolorów, zapewniają dużą paroprzepuszczalność i dlatego najlepiej sprawdzą się na ścianach izolowanych wełną mineralną. Można je również stosować w przypadku ocieplenia styropianem.

1. Tynki akrylowe

Dzięki dużej elastyczności zapewnia trwałe pokrycie z mniejszą szansą na jego pokruszenie. Kolory mieszanek akrylowych są mocno nasycone, co pozwala ścianom zachować oryginalny odcień na dłużej.

1. Tynki silikonowe

Dodatek silikonu uodparnia warstwę wierzchnią przed wodą, zmianami temperatury, promieniowaniem słonecznym, a także przed zanieczyszczeniem powietrza, przez co nie potrzebują częstej renowacji. Co więcej, w przypadku opadów deszczu mają one właściwości samoczyszczące.

1. Tynki silikatowe

Ten rodzaj produktów tynkarskich daje bardzo dobre zabezpieczenie przed korozją biologiczną budynkom w pobliżu terenów podmokłych, co jest zasługą dodania do jego produkcji potasowego szkła wodnego.

Wytrzymałość ścian budynków jest w dużej mierze zależna od właściwości wierzchniej warstwy tynku. Ściany jedno- i trójwarstwowe z cegły najlepiej pokryjemy tradycyjnym tynkiem grubowarstwowym, który wciąż można osłonić cienkim tynkiem dekoracyjnym. Natomiast na podłożach mineralnych sprawdzą się specjalistyczne produkty cienkowarstwowe – wybieramy je biorąc pod uwagę warunki pogodowe, w jakich będziemy użytkować budynek, żeby warstwa wierzchnia zachowała dostateczną odporność na lata.